Um hvað erum við að semja við ESB?

Ef litið er yfir reglur ESB um aðild nýrra ríkja þá blasir þetta við:

What is negotiated?

The conditions and timing of the candidate's adoption, implementation and enforcement of all current EU rules (the "acquis").

These rules are divided into 35 different policy fields (chapters), such as transport, energy, environment, etc., each of which is negotiated separately.

They are not negotiable:

•  
  • candidates essentially agree on how and when to adopt and implement them.
  • the EU obtains guarantees on the date and effectiveness of each candidate's measures to do this.

Nánar hér: Conditions for Membership

Þarna stendur feitletrað að ekki sé hægt að semja um innihald samningskaflanna 35.  Eingöngu er verið að tala um hvernig og hvenær ríkið muni aðlaga sig að reglum ESB. Vissulega er þetta ruglingslega sett upp þar sem fyrst er talað um að samið sé sérstaklega um hvern kafla en síðan sagt að kaflarnir séu "not negotiable" eða að ekki sé hægt að semja um þá.

Út frá þessu má samt lesa það er ekki líklegt að við fáum einhverjar undanþágur heldur er þetta eingöngu spurning um hvernig við munum aðlaga okkur að reglum ESB. Það er því eðlileg spurning hvort ekki væri skynsamlegra að Össur og co. leggi það fyrir þjóðina hvernig ríkið ætlar að aðlaga sig að ESB áður en farið er í að "semja" nánar um formsatriðin.  Hvernig væri nú að setja þetta mál í lýðræðislegan farveg í staðinn fyrir að standa í þessum blekkingaleik?

 

Er ESB aðildarferlið mikilvægt kosningamál?

Nú fer að líða að kosningum og nokkur framboð hafa birt stefnumál sín.  Mikið er deilt um ESB aðildarviðræðurnar og hvort halda eigi þeim áfram. Þegar Samfylkingin tróð þessu máli í gegn á sínum tíma þá átti það ekki að taka nema 18 mánuði í mesta lagi og því lofað að eingöngu væri um samningarviðræður að ræða en ekki aðlögunarferli. Sjálfum leist mér vel á þá hugmynd að fá samning á borðið sem við gætum kynnt okkur og síðar kosið um. Nú eru hins vegar liðin 4 ár og einungis er búið að klára þriðjung af samningsköflum ESB eða 11 af 33 köflum. Allir erfiðustu kaflarnir eru eftir eins og sjávarútvegur og landbúnaður t.d. 

Margir tala fyrir því að með inngöngu í ESB leysist öll okkar vandamál. Við fáum sterkari gjaldmiðil, verðtrygging og gjaldeyrishöft hverfa og ég veit ekki hvað og hvað. Þessu er haldið blákalt fram án þess að langþráður samningur liggi fyrir.  Á sama tíma er því haldið fram að glórulaust sé að kjósa um framhald viðræðna því engin samningur liggi fyrir og því í raun ekki verið að kjósa um neitt. Hvernig er hægt að lofa öllu fögru áður en samningur liggur fyrir?

Við þurfum að vera raunsæ á það að umsóknarferlið er ekki á þeim stað sem lagt var upp með og hljótum að gera þá kröfu að gert sé grein fyrir því hvað tafðist, hvað hefur áunnist, hefur verið um einhverja aðlögun að ræða, hver hefur kostnaðurinn verið og hvenær er búist við að samningar náist. Með því að fá þessar upplýsingar á borð þá ætti að vera raunhæft að kjósa um hvort halda eigi viðræðum áfram eða að slíta þeim. 

Nú veit ég ekki til þess að ný tímaáætlun hafi verið gerð um samningslok við ESB en ég á erfitt með að sjá að það takist að loka 22 köflum á næstu 4 árum, sérstaklega í ljósi þess að hlé hefur verið gert á samningsviðræðunum. Það bendir því flest til þess að aðildarumsókn að ESB muni ekki spila neitt hlutverk í að aðstoða heimilin í landinu eða atvinnulífið næstu árin og því eðlilegt að spyrja sig hvort maður eigi að láta þetta mál ráða atkvæði sínu í næstu kosningum.