Nú fer að líða að kosningum og nokkur framboð hafa birt stefnumál sín.  Mikið er deilt um ESB aðildarviðræðurnar og hvort halda eigi þeim áfram. Þegar Samfylkingin tróð þessu máli í gegn á sínum tíma þá átti það ekki að taka nema 18 mánuði í mesta lagi og því lofað að eingöngu væri um samningarviðræður að ræða en ekki aðlögunarferli. Sjálfum leist mér vel á þá hugmynd að fá samning á borðið sem við gætum kynnt okkur og síðar kosið um. Nú eru hins vegar liðin 4 ár og einungis er búið að klára þriðjung af samningsköflum ESB eða 11 af 33 köflum. Allir erfiðustu kaflarnir eru eftir eins og sjávarútvegur og landbúnaður t.d. 

Margir tala fyrir því að með inngöngu í ESB leysist öll okkar vandamál. Við fáum sterkari gjaldmiðil, verðtrygging og gjaldeyrishöft hverfa og ég veit ekki hvað og hvað. Þessu er haldið blákalt fram án þess að langþráður samningur liggi fyrir.  Á sama tíma er því haldið fram að glórulaust sé að kjósa um framhald viðræðna því engin samningur liggi fyrir og því í raun ekki verið að kjósa um neitt. Hvernig er hægt að lofa öllu fögru áður en samningur liggur fyrir?

Við þurfum að vera raunsæ á það að umsóknarferlið er ekki á þeim stað sem lagt var upp með og hljótum að gera þá kröfu að gert sé grein fyrir því hvað tafðist, hvað hefur áunnist, hefur verið um einhverja aðlögun að ræða, hver hefur kostnaðurinn verið og hvenær er búist við að samningar náist. Með því að fá þessar upplýsingar á borð þá ætti að vera raunhæft að kjósa um hvort halda eigi viðræðum áfram eða að slíta þeim. 

Nú veit ég ekki til þess að ný tímaáætlun hafi verið gerð um samningslok við ESB en ég á erfitt með að sjá að það takist að loka 22 köflum á næstu 4 árum, sérstaklega í ljósi þess að hlé hefur verið gert á samningsviðræðunum. Það bendir því flest til þess að aðildarumsókn að ESB muni ekki spila neitt hlutverk í að aðstoða heimilin í landinu eða atvinnulífið næstu árin og því eðlilegt að spyrja sig hvort maður eigi að láta þetta mál ráða atkvæði sínu í næstu kosningum.

Það var nokkuð augljóst frá upphafi að Stjórnlagaþingið var leikrit, sett upp til að fá almúgann til að dansa við taktleysi ríkisstjórnarinnar. Leikritið fór svo að snúast upp í farsa þegar yfir 500 frambjóðendur buðu sig fram á þingið og engin vissi hvaða hlutverk hann átti að leika. Hæstiréttur kom svo með athyglisvert "twist" í endan sem kom öllum að óvörum. Sem sagt svaka fjör fyrir okkur Íslendinga! Nú eru menn svo að velta fyrir hvað eigi að taka við. Ég held að ég hafi fundið eina rökrétta svarið:

Raunveruleikaþátturinn Stjórnlagaráðsþingið!!

25 meðlimir Stjórnlagaráðsþingsins leysa skemmtileg verkefni í hverri viku og þurfa að taka þátt í krefjandi keppnum til að leysa ágreiningsmál. Ímyndið ykkur t.d. Ingu Lind og Ómar Ragnarsson keppa í leðjuslag til að leysa ágreining um umhverfismál! Snilld!
Að sjálfsögðu þyrftu keppendur einnig að keppa í hæfileikakeppni og í hverri viku kæmi gestur sem hefði virkilega vit á stjórnarskrármálum!
Þorsteinn J. væri svo með klukkutíma umræðuþátt fyrir og eftir hvern þátt þar sem ýmsir hverúlantar myndu segja skoðun sína aftur og aftur og aftur.

Áhorfendur gætu svo tekið þátt með símakosningu um ýmis mál (ekki bindandi að sjálfsögðu) og í lokaþættinum kæmu Jóhanna og Steingrímur í heimsókn til að gefa dæmi um hvernig er best að brjóta á stjórnarskrám og komast upp með það.

Þarna væri komin kærkomin skemmtun fyrir áskrifendur Stöðvar Tvö (eina stöðin fyrir utan Skjá Einn sem hefur metnað í innlendri dagskrárgerð) og þannig væri stjórnlagaráðið ekki alger peningasóun fyrir almenning.

Er þetta ekki málið? 

	Fær sama verkefni og þingið
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt